Duinen bij Bergen - Thaborpad

  • 3.6 KM
Beheerder
PWN
Startpunt
Bergen aan Zee, ingang Verspyckweg, komende vanaf de Zeeweg rechtsaf de Elzenlaan, aan het eind rechtsaf

Toon aanrijroute

Parkeergelegenheid
Bij startpunt route (parkeertarief gemeente Bergen, betaald parkeren van 1 april tot 1 oktober)
Type markering
De route is gemarkeerd door paaltjes met een gele driehoek
Kenschets
Door uitgestrekte dennenbossen en diepe valleien
Omschrijving
Als we in Nederland spreken over 'de blonde duinen' gaat dat over de duinen ten zuiden van Bergen aan Zee. Ongeveer bij Bergen verandert namelijk de samenstelling en ook de kleur van het duinzand. Ten zuiden van Bergen is het zand kalkrijk en blond van kleur. Aan de noordkant is het kalkarm en witgrijs. Het kalkgehalte van het zand laat zich ook duidelijk aflezen aan de begroeiing in het duin: minder kalk betekent vooral dat de bodem zuurder is. Op zo'n bodem kunnen zich heidevelden ontwikkelen. Ook is het duin hier minder uitbundig begroeid en minder groen. De grillige vorm van de eiken en hun geringe hoogte, verraden iets over hun strijd met de altijd aanwezige zeewind. In de loop der eeuwen vormden zich hier grote loopduinen, met aan de westzijde flauwe hellingen.
Ten zuiden van Bergen, waar het zand kalkrijker is, zijn die loopduinen vaak begroeid met duinroos, die de fraaie Latijnse naam 'rosa pimpinellifolia' draagt. De dennenbossen zijn allemaal aangeplant, vooral om verstuiving van de duinen tegen te gaan. Na de Tweede Wereldoorlog zijn er ook nog zwarte dennen geplant, maar na protesten vanuit het 'kunstenaarsdorp' Bergen is die bosaanleg gestopt.

In het Zeehuis, nu Nivon Natuurvrienden, verbleven ooit 'stadse bleekneusjes' om aan te sterken. Het voormalige Bio-vacantieoord, een vierkant hoog gebouw, is op verscheidene plaatsen tijdens de wandeling te zien. Op de bodem van het dennenbos groeien hier en daar hoge stekelvarens. Veel paden in Bergen waren ooit bosbouwwegen langs dennenpercelen. Langs die scheidingswegen staat soms nog loofhout als brandwering, zoals abelen links en rechts. Let eens op de mossen zoals “zomersneeuw”, topkapselmos en rendiermos.

Een lange vallei, omzoomd met zwarte dennenbossen, doet veel eerder denken aan de Veluwe dan aan het duingebied. Het decor van zware dennenbomen heeft het ooit ruime uitzicht beperkt. Gelukkig zijn heel grote stukken duin aan de “beplantingswoede” van het midden van de vorige eeuw ontsnapt. Toch is ook het huidige beeld de moeite van het bekijken meer dan waard. Variatie in landschap betekent variatie in begroeiing en in vorm. Daardoor komen in duinen uiteenlopende planten en dieren voor die aan hun groei- of verblijfplaats speciale eisen stellen. Denk daarbij aan de grote verschillen in temperatuur, in hoogte, in vocht of wind. Van de 1200 plantensoorten die behoren tot de Nederlandse flora komt liefst 60% in het Noordhollands Duinreservaat voor. Daaronder bevinden zich planten die in Nederland nergens anders meer voorkomen.

Vogels gebruiken het duingebied op verschillende manieren. Zestig soorten zijn er het hele jaar aanwezig. In voor-en najaar trekken er rond de honderd soorten trekvogels door. Ze blijven kortere of langere tijd om reserves op te doen voor de verdere reis. Daarom zijn de duinen ook in trek bij vogelliefhebbers, die er jaarlijks minstens 200 verschillende soorten zien! De vos is het best vertegenwoordigde zoogdier in de duinen. Het aantal soorten muizen is divers, maar konijn, egel en eekhoorn zijn de meest geziene soorten. Ook padden, kikkers, salamanders en de duinhagedis zijn er thuis, net als vlinders en veel andere soorten insecten.
Bron
PWN Waterleidingbedrijf Noord-Holland

Vond je dit een leuke route?

Beoordelingen

Björn - zaterdag 09 januari 2021

Korte maar mooie route om te wandelen