Duinen bij Bergen - De Vlakken

  • 5.4 KM
Beheerder
PWN
Startpunt
Bergen, ingang Uilenvangersweg, bij begin Zeeweg, nabij rotonde ‘De Franschman’, tegenover het standbeeld van Gorter

Toon aanrijroute

Parkeergelegenheid
Bij startpunt route
Type markering
De route is gemarkeerd door paaltjes met een blauwe driehoek
Kenschets
Afwisselende route door eikenbossen en heidevelden
Omschrijving
Als we in Nederland spreken over 'de blonde duinen' gaat dat over de duinen ten zuiden van Bergen aan Zee. Ongeveer bij Bergen verandert namelijk de samenstelling en ook de kleur van het duinzand. Ten zuiden van Bergen is het zand kalkrijk en blond van kleur. Aan de noordkant is het kalkarm en witgrijs. Het kalkgehalte van het zand laat zich ook duidelijk aflezen aan de begroeiing in het duin: minder kalk betekent vooral dat de bodem zuurder is. Op zo'n bodem kunnen zich heidevelden ontwikkelen. Ook is het duin hier minder uitbundig begroeid en minder groen. De grillige vorm van de eiken en hun geringe hoogte, verraden iets over hun strijd met de altijd aanwezige zeewind. In de loop der eeuwen vormden zich hier grote loopduinen, met aan de westzijde flauwe hellingen.
Ten zuiden van Bergen, waar het zand kalkrijker is, zijn die loopduinen vaak begroeid met duinroos, die de fraaie Latijnse naam 'rosa pimpinellifolia' draagt. De dennenbossen zijn allemaal aangeplant, vooral om verstuiving van de duinen tegen te gaan. Na de Tweede Wereldoorlog zijn er ook nog zwarte dennen geplant, maar na protesten vanuit het 'kunstenaarsdorp' Bergen is die bosaanleg gestopt.

Aan de bomen in dit gebied is af te lezen dat ze het moeilijk hebben door de voedselarme bodem en de wind. Op de bomen die u passeert, zitten “baardmossen”. Op de bosbodem zijn ’s zomers mieren te zien, en hier en daar komt u een kleine mierenhoop tegen. De afwisseling van eikenbos met hei is hier groot. Vooral in mei, wanneer de eiken uitlopen, of in augustus als de heide bloeit, is dit een mooi gedeelte van het duinreservaat. U passeert fraaie vennetjes waar in de zomer libelles jagen. Het is een eldorado voor allerhande torren, padden, kikkers, kevertjes en waterdiertjes. De vergrassing van de duinen is hier heel duidelijk te zien. De begroeiing wordt eenvormiger en ruiger, vooral omdat zaden van typische duinplanten geen kans zien om te kiemen en boven het gras uit te komen. Ook het wegvallen van de konijnen, door de konijnenziekte myxomatose en later VHS (Viraal Haemorrhagisch Syndroom), geeft grassen steeds meer kans. Begrazing door grootvee is een middel om deze ontwikkeling tegen te gaan.

Niet eens zo lang geleden kwam vrijwel al het drinkwater uit de duinen. Door de steeds toenemende vraag daalde het grondwater razendsnel. De duinen dreigden compleet te verdrogen. Nu wordt voor het drinkwater in Noord-Holland oppervlaktewater uit het IJsselmeer gebruikt. Vraag en aanbod zijn weer in evenwicht en de duinen worden plaatselijk vochtig of nat. Ooit was het duingebied, zeker in de winter, voor eenderde deel moeras. Met de stijging van het grondwater komen ook verdwenen planten en dieren weer in het duin terug.
Bron
PWN Waterleidingbedrijf Noord-Holland

Vond je dit een leuke route?

Beoordelingen

Apeldoorn - woensdag 26 februari 2020

Mooie route, in Februari wel erg nat! Mooie afwisseling van bos en heide en open vlakte. Enige minpuntje is het lange stuk over de weg.